In Den Haag wordt weer een oud trucje opgediept: de kilometerheffing. De vaste wegenbelasting zou verdwijnen, zeggen ze. De gebruiker betaalt. Theoretisch. Net zoals bij de belofte van schone lucht en… duurzaamheid.
Even achterom kijken: Huishoudens kregen in 1996 een “vermindering energiebelasting” als compensatie. Maar wie gewoon kookte, douchte of stookte, merkte dat leven steeds duurder werd. De belofte van betaalbare energie verdween langzaam naar de achtergrond. Wat werd gebracht als “voor milieu en besparing” werd al snel “voor de staatskas”. Niet opvallend, maar gestaag en subtiel. Met andere woorden? Genept!
Maar… nog niet genoeg.
Nu staat er een nieuw systeem voor de deur. Auto’s, ooit symbool van vrijheid, dreigen te veranderen in een nieuwe melkkoe. Kilometers die je betaalt, minuten die je afrekent. Net als stroom en gas.
Burgers kunnen straks geconfronteerd worden met variabele rekeningen, bijvoorbeeld als je abusievelijk vaker naar je zieke schoonmoeder rijdt dan gepland. Tijdens de spits? Foei. Zeven cent per gereden kilometer. En alsof dat nog niet genoeg is: een deel van de huidige motorrijtuigenbelasting (BMR) zou mogelijk blijven bestaan. Betaal je nu €75 per kwartaal aan BMR? Dan zal je straks met weemoed terugdenken aan de vaste lasten van vroeger — dubbele belasting dus.
“Is ze dat waard?” hoor ik je denken. Klinkt hard, maar die richting gaan we wellicht op.
Bedenk alvast een goed excuus… voor je schoonmoeder.
Dave Anker
Zondagse Pieker.
Deze tekst is een opiniestuk met een satirische inslag.
